آلفردو جیمز پاچینو در نیویورک دیده به جهان گشود و پدرش سالواتور پاچینو (زاده شهر کورلئونه) کارمند شرکت بیمه و مادرش رز پاچینو (دارای نژاد امریکایی-ایتالیایی) خانه دار بود. والدین او هنگامی که او بچه بود از هم جدا شدند. پدربرزگ و مادربزرگ او در اصل اهل سیسیلی بوده‌اند.به گزارش ایران لوکس وی در دوران جوانی و در حالی که بیش از 22 سال از بهار زندگی اش نمی‌گذشت مادرش را از دست داد. پاچینو پیش از مرگ مادرش، زندگی چندان لذت بخشی را پشت سر نگذاشته بود و چون والدینش خیلی زود از هم جدا شده بودند مجبور شد به همراه مادرش به خانه پدربزرگش نقل مکان کرده و در آنجا اقامت کند.

ورود او به عرصه بازیگری را باید سال 1969 دانست. پاچینو در این سال در فیلم ناتالی و من بازی کرد و دو سال پس از آن نیز ایفای نقشی در وحشت در نیلی پارک را پذیرفت. اما بازی در این دو فیلم هرگز او را راضی نکرد تا اینکه فرانسیس فورد کاپولا تصمیم به ساخت یکی از شاهکارهای تاریخ سینما یعنی فیلم پدرخوانده گرفت، نقش «مایکل کورلئونه» به او واگذار شد. رابرت ردفورد و جک نیکلسون و ... جمعی دیگر از بازیگران معروف سینما مورد آزمایش قرار گرفتند اما کاپولا فقط پاچینو را انتخاب کرد. پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که به آن نرسید.

در سال 1973 او در فیلمهای مترسک و سرپیکو بازی کرد. در مترسک نقش آدمی سرگشته را داشت که در پی هویت خویش است و در سرپیکو نیز یک پاچینوی تمام عیار بود. وی در این فیلم نقش فرانک سرپیکو افسر پلیسی را بازی کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا می‌کند. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد اما باز هم این جایزه نصیبش نشد. اما منتقدان، جایزه گلدن گلاب را به سبب بازی در سرپیکو به وی اهدا کردند.

از دیگر بازیهای چشمگیر پاچینو می‌توان به حضورش در فیلمهای پدرخوانده 2 (1974)، بعد از ظهر سگی(1975) و عدالت برای همه(1979)» اشاره کرد. پاچینو برای بازی در همه این فیلمها نامزد اسکار شد ولی مورد بی مهری اعضای اسکار قرار گرفت. او می‌گوید: «من برای اسکار بازی نمی‌کنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمی‌توانم رهایش کنم».او برای بازی در فیلمهایی چون کرایمر علیه کرایمر(1979)، اینک آخرالزمان، متولد چهارم جولای(1989) برای بازی دعوت شد ولی او قبول نکرد.هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد».

دهه 90 را برای باید دهه نوینی برای پاچینو دانست،زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب (1985) مبتلا به ذات الریه شده و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود در فیلم دریای عشق (1989) بار دیگر خوش درخشید.از فیلمهای معروف او در این دهه می‌توان به دیک تریسی، پدرخوانده 3(1990)، فرانکی و جانی(1991)، گلن گری گلنراس(1992)، راه کارلیتو(1993)، التهاب(1995)، تالار شهر(1996)، وکیل مدافع شیطان، دنی براسکو(1997) و خودی (فیلم)(1998) اشاره کرد.اما برترین فیلم او در این دهه، بوی خوش زن در سال 1992 می‌باشد که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد.او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان می‌کند. علاوه بر جایزه اسکار، جایزه گلدن گلاب نیز برای این فیلم از سوی منتقدان، به او اعطا شد.زمانی که نقش شیطان در فیلم وکیل مدافع شیطان (1997) را ایفا کرد، همه بزرگان ،نامداران و تماشاگران سینما و مردم عادی او را نابغه خواندند.

در سال 1996 از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پش از آن نیز از سوی فستیوال بین المللی فیلم سن سباستین اسپانیا، جایزه مشابهی به او اهدا شد. او در سال 2002 در فیلم بی خوابی نقش یک کاراگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفه‌ای است. تاجر ونیزی (2004) را باید بهترین فیلم او از سال 2000 به بعد دانست.

کمتر بازیگری در سینمای جهان می‌توان سراغ گرفت که نظیر پاچینو قدرت بازی با چشم را داشته باشد. چشمان پاچینو قدرت صحبت کردن با مخاطب را دارد و می‌توان برق خاصی را در دیدگان وی احساس کرد. این یکی از امتیازات منحصر به فرد او است و فیلم پدرخوانده 2 اوج بازی وی با چشمهایش به شمار می‌رود.قدرت و تاثیر نگاه او صحنه های جاودانه ای را در تاریخ سینمای جهان خلق کرده است.بعنوان مثال بازی استثنایی او در سکانس مرگ سولاتسو و پلیس خیانت کار(پدر خوانده1) استعداد بی نظیرش را به نمایش میگذارد.

پاچینو در بازیگری دارای سبک ویژه‌ای است و به واقع سرشار از استعداد است و به خوبی می‌تواند ایفاگر هر نقشی باشد. نکته برجسته در بیشتر بازیهای او این است که مخاطب را با خود همراه می‌سازد. فرانسیس فورد کاپولا درباره او می‌گوید: «اگر کارگردان نمی‌شدم دوست داشتم یک پاچینو بودم». صدای گرم و دلنشین او در بازی به پاچینو کمک فراوانی می‌کند، گویی اعضای بدنش همه هنگام بازی واقعاً بازیگر هستند.

در میان ستاره‌های هالیوود، بازیگران انگشت شماری چون مارلون براندو را می‌توان یافت که صدایی مانند او داشته باشند. پاچینو تاکنون ازدواج نکرده‌است اما دارای سه فرزند است که یکی از انان دختری ای به نام جولی ماریاست(متولد 1988) که در پی رابطه چندین ساله اش با مربی بازیگری اموزشگاه لی استراسبرگ جن ترنت به دنیا امد و دو فزرند دیگرش دوقلو هایی با نام های انتون و اولیویا اند (متولد2001) که انها نیز ثمره رابطه ناموفقش با بورلی دی انجلو بودند.

بعد بازی پاچینو با کولین فرول در فیلم ریکرئوت که منحر به رابطه دوستانه با کولین شد ، ال اعتراف کرد که فرول یکی از استعداد های نسل جدید هالیوود است .آل پاچینو در زندگی شخصی خود چیزی برای مخفی کردن ندارد و شاید به همین دلیل نزد مطبوعات و روزنامه نگاران از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است. او انسانی وارسته و درستکار است که همواره تلاش دارد به همنوعان خود،آن هم به هر شکل ممکن کمک نماید و همین موضوع سبب شده تا وی دوست داشتنی باشد.

فیلمنگاری :

ناتلالی و من 1969

وحشت در نیدل پارک 1971

مترسک 1973

سرپیکو 1973

پدرخوانده 2 1974

بعد از ظهر سگی 1975

بابی دیرفیلد 1977

عدالت برای همه 1977

دریانوردی 1980

نویسنده , نویسنده 1980

صورت زخمی 1983

انقلاب 1985

بازجویی 1986

دریای عشق 1988

دیک تریسی 1989

فرانکی و جانی 1990

پدرخوانده 3 1990

گلن گری گلا راس 1992

بوی خوش زن 1992

راه کارلیتو 1993

مخمصه 1995

شهرداری 1996

درجستجوی ریچارد 1996

دنی براسکو 19997

وکیل مدافع شیطان 1997

خودی / نفوذی 1998

هریکشنبه موعود 1999

قهوه چینی 2000

بی خوابی 2002

سیمونه 2002

مردمی که می شناختم 2002

تازهکار 2003

گیگلی 2003

تاجر ونیزی 2005

 جوایز
1972 - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - پدرخوانده
1973 - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - سرپیکو
1974 - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - پدرخوانده 2
1975 - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - بعدازظهر سگی
1979 - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - عدالت برای همه
1990 - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - دیک تریسی
1992 - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - گلن گری گلنراس
1992 - برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - بوی خوش زن

                       ....................
1975 - برنده جایزه British Academy بهترین بازیگر نقش اول مرد - بعدازظهر سگی.
1975 - برنده جایزه British Academy بهترین بازیگر نقش اول مرد - پدرخوانده 2.

                       ....................
2003 - برنده جایزه Golden Globe بهترین بازیگر نقش اول مرد - فرشتگان در امریکا.
1992 - برنده جایزه Golden Globe بهترین بازیگر نقش اول مرد - بوی خوش زن.
1973 - برنده جایزه Golden Globe بهترین بازیگر نقش اول مرد - سرپیکو.